چندی است که جامعه ما شاهد وقایع تاسف انگیزی انواع خودکشی از جانب زنان به ویژه دختران میباشد، که طبق گزارشات کمیسیون حقوق بشر افغانستان، در سال جاری 25 درصد این خشونتها افزایش داشته است؛ هر چند وزارت سمبولیک امور زنان این گزارش را رد کرده و آمار ارائه شده را نادرست اعلام داشته، اما آنچه که از اظهارات مسؤولان میتوان برداشت نمود، جامعۀ ما هنوز هم با با زنان، این قشر آسیب پذیر و در عین حال دارای نقش بسایر مهم و سرنوشت ساز در زندگی و تربیت بشر، رفتار خوبی ندارد.
عمده ترین خشونتهای گزارش شده بر علیه زنان در جامعۀ ما، قتل، خودسوزی و خودکشی ناشی از خشونت، ضرب و شتم و ازدواج اجباری بیان شده است.
واقعیت این است که بسیاری از زنان در جامعۀ ما به ابتدایی ترین حقوقی که از طرف دین مقدس اسلام نیز به عنوان حق برای زن در نظر گرفته شده، بیبهره اند. سیاری از دختران از ابتدایی ترین حقوق خدا دادی، یعنی انتخاب همسر نیز بیبهره اند؛ البته باید تذکر داد منظور ما این نیست که تا به دختران اجازه داده شود تا با چشم و گوش بسته فریب پسران هوسباز را بخورند، بلکه منظور این است که باید طبق روش پیامبر اسلام(ص) بعد از مطمئن شدن خانواده، رضایت خود دختر نیز برای ازدواج گرفته شود.
متاسفانه در جامعه ما با زن، همانند دوران جاهلیت قدیم، برخورد میشود حتی در همین پایتخت کشور هنوز فراونند خانوادههای که مثلاً اگر مردی به خواستگاری دختر آنان بیاید، بدون هیچ مشوره یی با خود دختر، پدر و مادر و اکثر اوقات تنها پدر تصمیم میگیرد که وصلت صورت بگیرد و یاخیر! و سند برده گی دخترک مظلوم در حالی امضا میشود که روح او از این حادثه خبر ندارد و بزرگان و ریش سفیدان فامیل هستند که در این باره تصمیم میگیرند.
در این مورد باید عرض کنیم که هر گونه اعمال معامله یی (همانند کالای تجارتی) با زنان و دختران، مخالف با آئین پاک محمدی (ص) و فطرت بشری میباشد در واقع ارزش ندادن به زن، جزء همان صفات جاهلی قبل از اسلام میباشد که متاسفانه با ضریب پائینتر هنوز در ذهن بعضی از مردان موجود است.
خشونت در جامعۀ ما بر علیه زنان در حالی افزایش پیدا میکند که خداوند زن را از جنس آرامش میداند. خداوند در سوره روم آیه 20 در این باره چنین میفرمایند: (و از نشانههای او این که همسرانی از جنس خود تان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش بیابید...)
در مورد این آیه شاید بدانند که، انسان دوست دارد که همه او را دوست داشته باشند و به او احترام بگذارند و همینطور او هم سعی میکند همه را دوست داشته باشد و به همه احترام میگذارد، ولی در این بین انسان فطرتاً نیازمند این است که یک شخص خاص بیشتر از همه او را دوست داشته باشدو بیشتر از همه به او مهر ومحبت کند و همینطور میخواهد که شخصی را بیشتر از همه دوست بدارد و بیشتر از همه به او مهر ومحبت کند و این نیاز در ازدواج بر آورده میشود، و او یک زن است.
پس بیاید به زن نه به مثابه جامعۀ غربی به کالا و نه به مانند بعضی مردان افغان از دیدگاه حقارت و جنس حقیر بنگریم؛ بلکه به زن از دیگاه اسلام نگریسته و به عنوان پرورش دهندۀ نسل بشریت به وی احترام کنیم.
سرمقاله شماره 169 روزنامه انصار
تاریخ: 1392/9/6
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1300